ડર છોડો અને માનવશરીરની અદ્ભુત તાકાતથી 100 વર્ષેય સ્વસ્થ રહો

અમદાવાદમાં 94 વર્ષની ઉમરે વિશ્વપ્રસિદ્ધ આર્કિટેક્ બી.વી.દોશી ઉતમ કામગીરી કરી રહ્યાં છે. 84 વર્ષે રતન ટાટા શરીર-મનની ફિટનેસ સાથે સાચા અર્થમાં દેશની-માનવજાતની સેવા કરી રહ્યાં છે. લંડનમાં વસતાં 110(હા,110) વર્ષનાં ફૌજાસિંઘ આજે પણ રોજ દોડે છે. ફરીથી યાદ કરાવું કે 89 વર્ષની ઉમરે એમણે દોડવાનું શરૂ કર્યું. અને એ પછી મેરેથોન(42.5 કિ.મિ. સળંગ) કરી. અનેક વાર મેરેથોન કરી.

આમાં બીજા એક તાજા સમાચાર ઉમેરીએ ન્યૂઝીલેન્ડનાં નેન્સીબહેનનાં. આશરે 92 વર્ષનાં નેન્સી મેહર્ન(Nancy Meherne)  ઠંડા પાણીમાં સર્ફિંગ કરે છે. આટલી ઉમરે એક પાટિયા ઉપર ઊભા રહીને દરિયાનાં ઠંડા પાણીમાં દરિયાનાં મોજા ઉપર સવાર થઈ શકે છે. દોસ્તો, આ બધી વ્યક્તિઓનાં માધ્યમથી આપણને કુદરત તરફથી સતત એક સંદેશો મળી રહ્યો છે. આ સંદેશો એ છે કે આપણું માનવશરીર અદ્ભુત છે અને એને જો સાચવવામાં આવે તો એનાં ઓરિજિનલ અવયવો છેલ્લાં શ્વાસ સુધી સારામાં સારું કામ આપી શકે છે.

ચાલવા કરતાંય ન ચાલવાથી વધુ પગ ખરાબ થાય છે. આપણાં માનવશરીરનાં સાંધાઓની ઉપરવાળાએ રચના જ એવી કરી છે કે એને ફેરવતાં રહો તો જ એ વધુ સારી રીતે કામ કરે. સાંધાઓને ફેરવો નહિંતર એની તાકાત ઘટતી જશે.

ઉમર વધે એમ વધુ વ્યાયામ અને ઓછા આહારની જરૂર છે. છેલ્લાં શ્વાસ સુધી સારા રહેવા માટે મગજને સતત ઓક્સિજનની જરૂર છે જે પ્રાણાયમથી મળી શકે છે. બીજા નંબર આવે ફેફસાં. એને સારા રાખવા હોય તો કફને કાબૂમાં રાખવો જોઈએ. જ્યારે વધુ આહાર લેવાઈ જાય, વારંવાર ગળપણ ખવાય ત્યારે ન પચેલાં આહારમાંથી કફ બને છે.

છેલ્લાં નંબરે જેને સાચવવાનું છે એ અતિ મહત્વનું છે પાચન. જો આંતરડા બરાબર કામ કરે અને અપચો તેમજ કબજિયાત ન થાય તો છેલ્લાં શ્વાસ સુધી આપણું શરીર અદ્ભુત રીતે આપણને ટેકો આપશે. ફરીથી યાદ રાખો-મગજ, ફેફસાં અને આંતરડા.

છેલ્લે એવાં જ એક અદ્ભુત વ્યક્તિની વાત કરીને આ લેખ પૂરો કરીશ. ડાંગનાં જંગલમાં ઘેલુભાઈ નાયકે આદિવાસી સમાજની ખૂબ સેવા કરી. એમને ત્રણથી ચાર વખત બ્લેક કોબ્રા કરડેલો છતાંય 91 વર્ષનું સ્વસ્થ જીવન જીવીને એમણે 2015માં દેહ છોડ્યો. ઘેલુભાઈ જ્યારે લાંબુ ચાલવાનાં હોય ત્યારે બંને સાથળ ઉપર હાથ રાખે અને મનમાં બોલે કે આપણે આજે 40થી 50 કિલોમિટર ચાલવાનું છે. જ્યારે ચાલીને પાછા આવે ત્યારે ફરીથી બંને પગ ઉપર હાથ મૂકે અને બોલેઃ ”થેન્કયૂ, આટલું ચાલવા બદલ.”

આજે વિશ્વમાં આરોગ્યને બદલે ડરનો માહોલ વધતો જાય છે. આપણે કોમ્પ્યુટર ખોલીને શરીરની બીમારી વિષે જાણવા જરાક પ્રયત્ન કરીએ ત્યાં તો દરેક બીમારીનાં લેખમાં કેન્સર સુધી વાત જતી રહે છે. આપણે કઈ તરફ જઈ રહ્યાં છીએ? માહિતીને બદલે વધુ અને વધુ ડરની વાતો જ છે. આમાં આરોગ્ય ક્યાં છે? ચાલો, આપણાં જ અદ્ભુત શરીરની સાથે રહેવાનું શરુ કરીએ. અને, તકલીફ થાય ત્યારે જેમણે પોતાનાં જીવનનાં ભોગે સદીઓ મહેનત કરીને આરોગ્યનો આપણો અતિ સમૃદ્ધ વારસો બનાવ્યો છે એવાં ઋષિ-મુનિઓનાં પ્રસાદ સમાન આયુર્વેદ, કુદરતી ઉપચાર અને યોગનાં કલ્યાણકારી ઉપાયો કરીએ. એનો વધુમાં વધુ પ્રચાર કરીએ. પ્રભુ આપનું મન મજબુત કરીને રોજ વ્યાયામ કરવાની શક્તિ આપે એવી મારીકાયમી પ્રાર્થનાં છે. આભાર, આપનું કલ્યાણ થાઓ.

મુકેશ પટેલ, નિહાર ચેરિટેબલ ટ્રસ્ટ, અમદાવાદ.